لایت هُوس

کوچه ما و کوچه‌های اطراف اون از دیرباز به جای شباهت زیادش به ایران شباهت زیادی به کوچه‌های ایالات متحده داشت. بسکتبال به جای گل کوچیک مهم ترین شاخصه اون بود البته که دلیل نمیشد داخل کوچه ورزش ملیمونم انجام ندیم ولی خوب. دیروز زمانی که داشتم از وسط محله مون رد می‌شدم حلقه بسکتبال قدیمی‌مال 10 سال پیشو دیدیم که حالا به یک تیر برق جدید وصل شده بود. شایدم مدت زیادی اونجا بود و من ندیده بودمش به هر حال چیزی که مهمه اینه که خود خودش بود. پوسیده شده بود اما رنگ زنگ خورده قرمز دور حلقه داد میزد همونم شناختمش از حدود هشتاد متری. روزی چهار بار از این مسیر رد میشدم ولی تازه از دور دیدیمش یاد خاطراتم باهاش افتادم یاد بچگیامون یاد کوچه‌های دیگه. یاد نفس نفس زدنامون. یاد زندگی‌هایی که داخل کوچه‌های خیس بعد از بارون جریان داشت. یاد بازی‌هایی که بردیم یاد بازی‌هایی که باختیم. یاد بزرگترا یاد همسایه‌ها. برای لحظاتی یاد خودم افتادم.